Alternatywne metody nauki Inowrocław
W naszym przedszkolu w Inowrocławiu wykorzystujemy alternatywne metody nauki. Jesteśmy zespołem, który poszukuje nowoczesnych, a jednocześnie skutecznych sposobów na rozwój umiejętności i talentów naszych przedszkolaków. Stwarzamy warunki dostosowane do potrzeb dzieci i sprzyjające ich edukacji. Prowadzimy zajęcia dydaktyczne oparte na nowoczesnych metodach i technikach.
Alternatywne metody nauki to innowacyjne podejście do całego procesu nauczania. Rodzice posyłający swoje pociechy do naszej placówki zyskują pewność, że jest to miejsce świetnej zabawy oraz nauki na najwyższym poziomie. Naszym celem jest znalezienie takich metod, które będą pomocne w rozwijaniu samodzielności, kreatywności oraz umiejętności społecznych wśród najmłodszych.
Alternatywne metody nauki czytania w inowrocławskim przedszkolu
Stawiamy na alternatywne metody nauki czytania. Pracujemy m.in. na odimiennej metodzie nauki czytania Ireny Majchrzak wg programu pt. Nazywanie świata. Program edukacyjny ma na celu wczesne kształcenie umiejętności czytania z pełnym zrozumieniem tekstu. Jest propozycją alternatywną do metody analityczno-syntetycznej. Odimienna, ponieważ naukę zaczynamy od imienia dziecka.
Program zawiera taki łańcuch zajęć i gier, dzięki którym dziecko w drodze samodzielnego rozumowania odkrywa i opanowuje technikę czytania. Wszystkie ogniwa tego łańcucha nastawione są na rozwój inteligencji dziecka.
Metoda może być stosowana u dzieci 3-letnich aż do ukończenia 6 – 7 lat, kiedy to osiągają umiejętność płynnego czytania ze zrozumieniem.
Druga stosowana przez nas technika nauki czytania to metoda czytania globalnego Glenna Domana.
Nauka to pięć etapów występujących kolejno po sobie metodą prezentacji bitów-plansz z napisami pojedynczych słów, wyrażeń dwuwyrazowych, prostych zdań, rozbudowanych zdań, książek. Nauka czytania polega na pokazywaniu dziecku jednego zestawu kart z napisami 3 razy dziennie w odstępach minimum 30 minut. Naukę czytania globalnego można zacząć w wieku 12 miesięcy życia dziecka.
Zachęcamy Państwa do zapoznania się z innymi alternatywnymi metodami nauki, które wykorzystujemy podczas pracy z dziećmi.
Makaton
Program Językowy Makaton – system gestów i symboli graficznych.
Makaton nie odkrywa czegoś nowego, ale wykorzystuje to, co dziecko już zna – proste gesty i rysunki graficzne. Gesty są formami wspomagającymi słowne porozumiewanie się (są stosowane symultanicznie z mową), służą jako dodatkowy środek, który wzmacnia przekazywany dziecku lub przez dziecko komunikat. Gestom zawsze towarzyszy poprawna, gramatyczna mowa! W Makatonie oprócz znaków manualnych wykorzystywane są również symbole graficzne, z których korzystają osoby, które nie są w stanie wykonać gestu, wskazują wówczas na symbol i w ten sposób sygnalizują swoje potrzeby i zainteresowania.
Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona
Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona jest metodą wspierania naturalnego rozwoju dziecka, której głównym celem jest wspieranie procesów uczenia się. Polega ona na wykonywaniu ruchów usprawniających procesy poznawcze tj. synchronizacja prawej i lewej półkuli mózgu, usprawnienie koordynacji wzrokowo ruchowej, wzmocnienie percepcji wzrokowej, słuchowej i dotykowej, usprawnienie umiejętności koncentracji uwagi, poprawa pamięci oraz usprawnienie umiejętności związanych z czytaniem, pisaniem, rysowaniem i rozumieniem.
EEG Biofeedback
EEG Biofeedback to profesjonalny trening mózgu, jest to rodzaj psychoterapii instrumentalnej, za pomocą której trenowana osoba może zmieniać w sposób celowy swoją czynność psychiczną oraz fizjologiczne wzorce czynności mózgu. Neurofeedback jest częścią Biofeedback i służy do trenowania elektro-chemicznych procesów mózgu, zapis ten służy do oceny aktualnego wzorca fal mózgowych. W wielu neurologicznych oraz psychiatrycznych zaburzeniach obserwuje się występowanie nieprawidłowego zapisu EEG. Treningi EEG Biofeedback umożliwiają modyfikację zaburzonych rytmów, ich normalizację i optymalizację oraz wytworzenie nowego, pożądanego wzorca reagowania. Trening polega na tym, iż w odpowiednio wymierzonych punktach przyklejane są dwie elektrody miseczkowe oraz na uszy zakładane są elektrody uszne. Następnie terapeuta wybiera jedną ze stymulacyjnych plansz graficznych, która prezentowana jest na monitorze pacjenta, a terapeuta obserwuje zarówno plansze stymulacyjną oraz wskaźniki i parametry potrzebne do kontrolowania treningu czyli wykresy fal. Celem treningu jest polepszenie czynności bioelektrycznej mózgu wraz z ukierunkowaniem i wzmocnieniem koncentracji uwagi, hamowania stanów nadmiernego pobudzenia prowadzącego do zaburzeń funkcji poznawczych.
Piktogramy
Program TEACCH (Treatment and Education of Autistic and Related Communication Handicapped Children) czyli Program Terapii i Edukacji Dzieci w spektrum autyzmu oraz Dzieci z Zaburzeniami w Komunikacji. TEACCH nie jest konkretną metodą, ale połączeniem wielu metod i pewną filozofią pracy z dziećmi w spektrum i ich rodzinami. Jesteśmy na etapie zaznajamiania dzieci z programem nauki komunikacji alternatywnej dla dzieci nieposługujących się mową.
PIKTOGRAM stwarza możliwość kompensowania (uzupełniania lub zastąpienia) zaburzonej lub nieistniejącej mowy. Niemożliwe do wypowiedzenia słowa zostają zastąpione przez symbole- znaki graficzne- piktogramy. Kolejną metodą stosowaną w pracy indywidualnej są plany aktywności. Plany aktywności spełniają bardzo istotną rolę w rozwoju samodzielności dziecka, gdyż umożliwiają uniezależnienie się od opiekunów i samodzielne funkcjonowanie w ciągu dnia.
Nauka czytania Glena Domana
Na podstawie swoich obserwacji i doświadczeń Doman opracował metodę nauczania czytania (tzw. globalne czytanie) oraz wspomaganie rozwoju intelektualnego. Naukę czytania globalnego można zacząć w wieku 12 miesięcy życia dziecka. Metoda ta wspiera dzieci w rozwoju ich potencjału intelektualnego – ma ogromny pozytywny wpływ na późniejsze osiągnięcia szkolne.
Czytanie globalne bazuje na zdolności małego dziecka do zapamiętywania zapisu graficznego słów. Polega na prezentacji wyrazów zapisanych dużą czcionką na planszach o odpowiednim wymiarze, w atmosferze dobrej zabawy. Początkowo na planszach powinny znajdować się wyrazy bliskie dzieciom – ich imiona, imiona kolegów, nazwy członków rodziny, ulubione zabawy, potrawy czy zabawki. Na początku wprowadzamy rzeczowniki, następnie czasowniki i przymiotniki oraz inne części mowy.
Wyróżniamy pięć etapów pracy z dzieckiem wg Domana:
- Pojedyncze słowa
- Wyrażenia dwuwyrazowe
- Proste zdania
- Rozbudowane zdania
- Książki
Poranny Krąg (stymulacja polisensoryczna według pór roku)
Poranny krąg bazuje na zasobach środowiska oraz na kontakcie z drugim człowiekiem. Właśnie ten wzajemny kontakt dziecka i terapeuty oraz dzieci ze sobą nawzajem jest głównym celem działania w tej metodzie. Inne, również ważne cele, to tworzenie atmosfery bezpieczeństwa, zaufania i zadowolenia oraz doznawanie i odczuwanie świata przyrody poprzez stymulację różnych zmysłów (wzrok, słuch, smak, dotyk i węch). Zajęcia porannego kręgu są swego rodzaju rytuałem, który powtarza się każdego dnia, o tej samej porze i jest niezmienny. Elementy stymulacji polisensorycznej:
- zapalenie lampki zapachowej
- obejście z lampką kręgu dzieci- terapeuta obchodzi krąg dzieci, wymienia imię każdego z nich i zwraca uwagę na zapach lampki (wiosną- cytrynowy, latem- różany, jesienią- lawendowy, a zimą- miętowy) oraz cechy ognia- ciepły i jasny,
- śpiewanie powitalnej piosenki
- krótkie opowiadanie o każdej porze roku,
- spotkanie z żywiołem: wiosna- ziemia, lato- ogień, jesień- wiatr, zima- woda
- demonstracja sprzętu muzycznego- każda pora roku ma dopasowany instrument muzyczny (wiosna- bęben, lato- gong, jesień- dzwony rurowe, zima- dzwonki i trójkąt)
- zakładanie na głowy dzieci kolorowych chust- (wiosna- zielony, lato- czerwony, jesień- żółty, zima- biały)
- zastosowanie bodźców smakowych- (wiosna- cytryna z cukrem, lato- konfitura z wiśni, jesień- miód lub krem orzechowy, zima- miętowe pastylki),
- gaszenie lampki zapachowej- każde dziecko może mieć swoją lampkę lub świecę zapachową, którą zdmuchuje na koniec zajęć.
Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz
Cele:
- jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów słuchowego, wzrokowego i kinestetyczno- ruchowego,
- kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni.
- koordynowanie czynności słuchowo- wzrokowo-ruchowych,
- integrowanie i harmonizowanie wszystkich funkcji psycho- motorycznych.
Dzięki ćwiczeniom dochodzi do wykształcenia:
- percepcji słuchowej, wzrokowej i motoryki,
- koordynacji wzrokowo – słuchowo- ruchowej,
- prawidłowej orientacji czasowo-przestrzennej
- możliwości wykonywania ruchów dowolnych coraz lepiej zorganizowanych i zlokalizowanych w przestrzeni i w czasie
- zdolności rozumienia i posługiwania się symbolami abstrakcyjnymi, co ma szczególne znaczenie dla dzieci rozpoczynających naukę szkolną.
Zespołowa forma prowadzenia zajęć ułatwia nawiązywanie kontaktów społecznych ,uczy współdziałania dzieci mających trudności w przystosowaniu się społecznym lub mających zaburzone emocje.
Ruch rozwijający V. Sherborne
Weronika Sherborne wypracowała system ćwiczeń ruchowych pod nazwą Ruch Rozwijający. Jest to program nastawiony na rozwijanie – przez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe- takich cech, jak: poczucie własnej wartości i pewności siebie, poczucie bezpieczeństwa, odpowiedzialność, wrażliwość, umiejętność nawiązywania kontaktów z drugą osobą.
Ruch Rozwijający zgodnie z rolą, jaką przypisuje autorka, wyraża główną ideę metody: posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka. System ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka zaspokajających w kontakcie z druga osobą.
Podstawowe założenia tej metody to rozwijanie przez ruch:
- świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego
- świadomości przestrzeni i działania w niej
- dzielenia przestrzeni z innymi osobami i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.
Normalna aktywność dziecka, wykonywane przez nie czynności ruchowe o charakterze dowolnym – celowym jest uwarunkowana świadomością własnego ciała i własnej tożsamości.
Udział w ćwiczeniach ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawniania motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych.
Pedagogika zabawy
Najbardziej typową formą aktywności dzieci w wieku przedszkolnym jest zabawa, której główną zaletą jest jej twórczy charakter. Dziecko w trakcie zabawy tworzy coś nowego, czyni siebie i otaczający świat tym wszystkim o czym marzy lub pragnie być. To nadaje zabawie formę kreatywnej aktywności.
Pedagogika zabawy włącza do nauczania i wychowania metody aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię, integrujące grupę przez działanie. Proponuje zabawy i gry oparte na dobrowolności uczestnictwa, wykluczeniu rywalizacji, komunikowaniu się przez ruch, słowo i plastykę. Wymiana myśli i wspólne rozwiązywanie problemów , sprzyja integracji grupy. Dzieci w trakcie zabawy pozbywają się stresu i niepewność, staja się otwarci na drugiego człowieka, nabywają poczucia własnej wartości i chęci do działania.
KLANZA
przypomina kolorowy spadochron. Powstała poprzez zszycie kilku trójkątnych kawałków mocnego materiału w różnych kolorach. Ma kształt koła, na środku może być mały otwór. Jest prostą, a zarazem intrygującą pomocą dydaktyczną. Zabawa z chustą może przybierać różne formy, zawsze jednak dostarcza wielu wrażeń uczestnikom. Może być wykorzystana w sali lub w plenerze, podczas pracy z każdą grupą wiekową. Kolorowa chusta daje wiele możliwości, trzeba tylko puścić wodze fantazji. Propozycje zabaw z chustą animacyjną:
IMIONA
Uczestnicy stoją w kole, trzymając chustę. Prowadzący wybiera osobę, do której chce przesłać piłeczkę Wymienia swoje imię oraz imię tej osoby, np.” Ania do Bartka” i poruszając odpowiednio chustą przesyła jej piłeczkę. Następnie piłeczka jest posyłana dalej. Nie może upaść na ziemię.
KOGO BRAKUJE?
Uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami, trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący wybiera jedną lub więcej osób, które kryją się pod chustą. Następnie wszyscy otwierają oczy i zgadują, kto jest pod chustą.
KOLOROWE IMIONA
Wszyscy stoją w kręgu trzymając chustę. Prowadzący wymienia kolor, a osoby trzymające chustę w tym miejscu, przechodzą pod chustą i przedstawiają się sobie podając imię.
KURTYNA
Dwie osoby, stojąc na krzesłach, trzymają rozciągniętą chustę. Po obu jej stronach stoją uczestnicy zabawy. Każda grupa wybiera po jednej osobie i ustawia ją po przeciwnej stronie chusty. Na znak prowadzącego chusta opada, a osoby stojące na środku mają wymienić swoje imiona. Ten, kto zrobił to wolniej przechodzi do drużyny przeciwnej.
MEKSYKAŃSKA FALA
Uczestnicy trzymają chustę. Zadaniem grupy jest uzyskanie efektu meksykańskiej fali( stojący po kolei przysiadają i wstają).Gdy grupa nabierze wprawy, następuje zmiana kierunku.